2. Astrid Wittebolle
2. Astrid Wittebolle
Wie ben je?
Eerlijk? 18 jaar geleden nooit gedacht dat ik ooit in de politiek terecht zou komen. Ik schreef. Gedichten en artikels voor de krant, ik maakte zelfs een tijdje radio. In 2000 werd ik verkozen en belandde in de gemeenteraad. In 2011, elf jaar later, werd ik eerder onverwacht de eerste groene schepen van Turnhout. Om in 2013 opnieuw voor Groen, samen met Marc, toe te treden tot de meerderheid na de onzalige periode van ‘onbestuurbaarheid’.
Het algemeen belang dienen en de lange termijn, het verre kijken, voor ogen houden; dat zijn mijn stokpaardjes. Boeiend om te zien hoe een stad groeit en nieuwe vorm(en) krijgt. Daar een steentje toe kunnen bijdragen, is een van de mooiste dingen in de politieke stiel.
Ik maak graag avondwandelingen in Turnhout. Op verschillende plekken bij zonsondergang in alle seizoenen, zo blijft onze stad me elke dag verbazen. Nieuwe mensen, nieuwe huizen, nieuw groen. Tel je de bouwkranen aan de skyline van Turnhout, dan geraak je benieuwd hoe de stad er straks zal uitzien, en weet je dat hier de toekomst ligt van vele mensen. Allemaal verschillend, en toch allemaal op zoek naar hetzelfde: een thuis.
Waarom kies je voor Groen?
Iedereen heeft zijn of haar eigen ideeën en idealen. Als je die wilt realiseren moet je een groep mensen vinden die min of meer gelijkgestemd zijn. Bij Groen vind ik meer van die mensen terug dan bij eender welke andere partij. De keuze lag (en ligt) dus voor de hand. Ook na 18 jaar lief en leed gedeeld te hebben. ;-)
Welk thema ligt je nauw aan het hart en waarom?
Een progressief bestuur voor Turnhout is belangrijk, willen we een stad kunnen blijven maken voor alle mensen. We mogen best wat meer trots zijn op wat we doen en moeten dat als ambassadeurs uitdragen. Turnhout is de hoofdstad van de Kempen en daar plukt de hele regio de vruchten van. Blijven inzetten op betaalbaar wonen om de armoede in te dijken en de stad (nog) aantrekkelijker maken door (nog) meer investeringen in openbaar groen, verkeersluwe wijken en – waarom niet – een jaarlijks stadsfestival organiseren. Aan ideeën geen tekort. Aan gezond verstand evenmin.
2. Astrid Wittebolle
52 jaar, schepen voor Groen in Turnhout
Wie ben je?
Eerlijk? 18 jaar geleden nooit gedacht dat ik ooit in de politiek terecht zou komen. Ik schreef. Gedichten en artikels voor de krant, ik maakte zelfs een tijdje radio. In 2000 werd ik verkozen en belandde in de gemeenteraad. In 2011, elf jaar later, werd ik eerder onverwacht de eerste groene schepen van Turnhout. Om in 2013 opnieuw voor Groen, samen met Marc, toe te treden tot de meerderheid na de onzalige periode van ‘onbestuurbaarheid’.
Het algemeen belang dienen en de lange termijn, het verre kijken, voor ogen houden; dat zijn mijn stokpaardjes. Boeiend om te zien hoe een stad groeit en nieuwe vorm(en) krijgt. Daar een steentje toe kunnen bijdragen, is een van de mooiste dingen in de politieke stiel.
Ik maak graag avondwandelingen in Turnhout. Op verschillende plekken bij zonsondergang in alle seizoenen, zo blijft onze stad me elke dag verbazen. Nieuwe mensen, nieuwe huizen, nieuw groen. Tel je de bouwkranen aan de skyline van Turnhout, dan geraak je benieuwd hoe de stad er straks zal uitzien, en weet je dat hier de toekomst ligt van vele mensen. Allemaal verschillend, en toch allemaal op zoek naar hetzelfde: een thuis.
Waarom kies je voor Groen?
Iedereen heeft zijn of haar eigen ideeën en idealen. Als je die wilt realiseren moet je een groep mensen vinden die min of meer gelijkgestemd zijn. Bij Groen vind ik meer van die mensen terug dan bij eender welke andere partij. De keuze lag (en ligt) dus voor de hand. Ook na 18 jaar lief en leed gedeeld te hebben. ;-)
Welk thema ligt je nauw aan het hart en waarom?
Een progressief bestuur voor Turnhout is belangrijk, willen we een stad kunnen blijven maken voor alle mensen. We mogen best wat meer trots zijn op wat we doen en moeten dat als ambassadeurs uitdragen. Turnhout is de hoofdstad van de Kempen en daar plukt de hele regio de vruchten van. Blijven inzetten op betaalbaar wonen om de armoede in te dijken en de stad (nog) aantrekkelijker maken door (nog) meer investeringen in openbaar groen, verkeersluwe wijken en – waarom niet – een jaarlijks stadsfestival organiseren. Aan ideeën geen tekort. Aan gezond verstand evenmin.
